Oost-Turkistan – Het strategische belang van Uyghuren
Oost-Turkistan is een land die bezet en verdeeld is door China en Rusland.
het bezette land wordt door de Chinezen “Xinjiang”(nieuw ingelijfde gebied) genoemd.
Door de miljarden investeringen van China in de hele wereld worden de Uyghurse kwesties in de doofpot gestopt. Bijna geen land laat zich horen voor de Uyghuren, behalve verenigde staten.
We moeten allemaal onze stem verheffen voor de Uyghuren, voor de mensheid. We moeten het “geweeklaag van de Uyghuren” die in Oost-Turkistan (Xinjiang China) wonen in alle talen die we kennen aankondigen. Weet je, regelmatig , zeggen we “we zijn mensenrechtenverdedigers dit of dat”.
U hebt gevolgd wat er in Hong Kong is gebeurd. Ze vochtten al maanden voor hun vrijheid. Zelfs zij steunen de Uyghuren. Met slechts een zwakke stem van het maatschappelijk middenveld in Turkije en het westen doen de staten nauwelijks voor de Uyghuren.
In dit artikel wil ik een ander aspect van het werk onder uw aandacht brengen. De “strategische dimensie” van de kwestie,
Maar eerst moet ik in zeer ruwe lijnen over China praten. Men ”gaat schrikken”, toch? Wat kunnen wij in Oost-Turkistan doen tegen het grote China?
Als we de strategische probleemgebieden van China goed begrijpen, kunnen we de strijd in Oost-Turkistan op een correctere basis plaatsen en uit het droge nationalisme-discours verwijderen. China is een “probleemland”, “we kunnen hun verslaan”, er kan ook “democratie” zijn. Oost-Turkistan is ook niet de enige. China; Het is een land dat veel landen eromheen heeft bezet en bevindt zich in ernstige crisisgebieden. Oost-Turkistan, Tibet en Binnen-Mongolië, Hong Kong zijn de grootste. Zelfs Mantsjoerije. De door China bezette landen doen serieus werk om onafhankelijk te zijn en krijgen ook internationale steun van VS en enkele westerse landen.
China voert een “strijd om de suprematie in de Stille Oceaan” met Amerika. De exits in de Stille Oceaan met China zijn behoorlijk problematisch. De “Chinese Zee”, waarvan ze beweren dat ze erbij hoort, is een plaats waar andere landen in de regio “rechten en aandelen” claimen. Deze regio is rijk aan olie en aardgas. Van olie en aardgas; Brunei, Indonesië, Maleisië, de Filipijnen, Taiwan en Vietnam willen ook aandelen. Het eigendom van de eilanden is ook omstreden. Bovendien wordt het Chinese zeevervoer negatief beïnvloed bij het oversteken van de Straat van Malakka. De VS hecht veel waarde aan het vervoer over zee in deze regio. China en de VS hebben een aanzienlijke militaire opbouw in de regio.
Het is dus niet zo eenvoudig voor China. Ze hebben serieuze rivalen op het meest strategische gebied.
Rusland is een van de landen waarmee China concurreert. De Russen hebben ook een deel van Oost-Turkistan bezet. Altays” bijvoorbeeld. Russen en Chinezen zien Oost-Turkistan als een concurrentiegebied. Of ze delen het, of wint diegene die sterker is . Er is nog steeds een evenwicht tussen het delen. Maar wat er morgen gaat gebeuren is onbekend. Met andere woorden, de Rus voelt zich niet erg op zijn gemak, omdat China dicht bij hem staat.
We moeten Japan ook aan deze wedstrijd toevoegen. De regio “Mantsjoerije” is een regio met historische ambities van de Japanners. De Japanners voelen zich ook ongemakkelijk bij de situatie in de Uyghurse regio.
Laten we de problemen van China blijven onderzoeken
China is ongetwijfeld de op een na grootste economie ter wereld. Deze economie; afhankelijk van het buitenland in termen van energie, grondstoffen en industriële infrastructuur. De institutionele infrastructuur van de economie kan het systeem niet beheren
Bovendien: “De duurzaamheid van de Chinese productie en export hangt sterk af van de omstandigheden”. Een economie die afhankelijk is van hulpbronnen en energie, om ervoor te zorgen dat China zijn producten snel op de markt kan brengen. Het heeft een wijdverbreid, veilig en snel transportnetwerk over de hele wereld nodig. U kunt wel produceren maar niet leveren. Je zult produceren, maar er is geen grondstof, geen energie. China is de slechtste ter wereld op het gebied van energie-efficiëntie.
De Chinese industrie heeft de komende jaren 17 miljoen vaten olie per dag nodig. Het moet 13 miljoen vaten van buitenaf aanvoeren, als de helft daarvan uit het Midden-Oosten en Iran is. Als er oorlog uitbreekt in Iran, stort de Chinese economie in. Het heeft meer gas nodig dan olie. De grootste energieverbruiker ter wereld. Buitenlands afhankelijk in termen van mijnen. De leider van het wereldwijde verbruik van grondstoffen is China en het meeste komt uit het buitenland.
Met andere woorden, het is een economie met een zwak concurrentievermogen, behalve de ‘goedkope arbeider’ die van buitenaf komt en ‘niet-duurzame’ en dwangarbeid moet verkopen aan de buitenkant.
Laten we, door een zeer kritieke kwestie in de Chinese economie aan te halen, begrijpen dat China “geen reus” is. Bijna 500 miljoen mensen in China zitten nog steeds onder het dagelijkse inkomensniveau van 5,5 dollar. Met andere woorden, men probeert de industrie om te draaien met arbeiders die voor 1 à 2 dollar per dag werken. De staatsstructuur is een complete communistische dictatuur. Onder de dictatuur een “consumptierecht” gegeven aan de buitenkant door de “kapitalistische logica” en aan degenen binnenin door “het topje van de lepel”. Dus de “sociale explosie” staat voor de deur.
Om al deze “onrust” te overwinnen bestuurt China de bevolking op dictatoriale wijze; Een fascistisch imperium dat het “gesloten houdt voor de buiten wereld” met het “dictatoriale regime” en “de macht van de strijdkrachten”.
China houdt bij elke stap rekening met deze risico’s. China; landen die een bedreiging zouden kunnen vormen vormen voor China (zoals Rusland, Kazachstan, Turkije en Pakistan) die “financiële steun bieden met pacifisme”. Het verkrijgt de grondstoffen en energie die nodig zijn voor de Chinese industrie door arme landen zoals Afrikaanse landen afhankelijk te maken van “energie- en grondstoffeninvesteringen”. Het gevangen gehouden Uyghuren, Tibetanen, Mongolen, Hongkong en zelfs Kasjmir i’s worden onder druk gezet met hun machtige leger, veiligheidstroepen en inlichtingendiensten. China is het meest bang voor religie. Het probeert de risico’s van sociale explosies te minimaliseren door zelfs het Heilige Boek van de moslims te veranderen en miljoenen Uyghuren in concentratiekampen te verchinezen .
China; moet produceren en verkopen. Anders; functioneert de economie niet en het land kan het niet volhouden.
Om de duurzaamheid van zijn economie te waarborgen, probeert China een transportproject op te leggen naar Aziatische en Europese landen. Dat heet “One Belt One Road – One Belt One Route” of “I dai, I lu” in het Chinees. Het project richt zich op de komende 50 jaar. Het geld dat hij aan het project wil besteden, is 10.0000000 dollar. Het doel is om 65 landen en een bevolking van 3 miljard te bereiken.
Deze project bevat weg-spoor-gas-oliepijpleidingenroute. Er komen zeehavens, kustinfrastructuur-douane- en pakhuisgebieden. Terwijl China dit systeem aan het opzetten was; huurt op lange termijn van bestaande havens, viaducten op de snelwegen, enz. Het levert “partnerschapsbijdragen” die voorzien in financiële steun aan de spoorwegen op basis van de kosten.
U kunt de “project” details op de kaart hierboven zien. De grote landen van Europa en Rusland zijn ongerust en staan ver weg van dit project.
Wat we duidelijk zien in het project; om een grondstofgarantie te creëren van de landen die zijn gemarkeerd met gele stippen, om een duurzame “kringloop” te creëren door de producten die het produceert aan Europa en Rusland te verkopen. Bovendien is het de bedoeling om twee handelscorridors te creëren die India zullen omzeilen met twee rechte witte lijnen die naar het zuiden gaan en om een wederzijdse handelsstroom van het vasteland naar de Indische Zee te verzekeren.
De belangrijkste route die door Centraal-Azië zal lopen, zowel spoor-, weg- als olie- en gaspijpleidingen, moet door Oost-Turkistan lopen. Bovendien begint de Pakistaanse handelscorridor vanaf het “knooppunt” in Oost-Turkistan. Met andere woorden, de Uyghurse regio Oost-Turkistan\Xinjiang bevindt zich op het knooppunt van het Belt-Belt-project.
China investeert 46 miljard dollar in Pakistan voor de Pakistan Economie Corridor (CPEC). We mogen echter niet vergeten dat Pakistan achter de Taliban staat en de jihadistische elementen die daaruit voortkomen, en in hoeverre Pakistan deze groepen kan beheersen of zal controleren wanneer het probleem India-Pakistan, conflict-Kasjmir wordt beschouwd, is een groot vraagteken. China en Pakistan staan aan dezelfde kant wat Kashmir betreft. De stabiliteit van de regio; Afghanistan heeft een compromis nodig tussen China, India en Pakistan. Ook de regionale belangen van Amerika en Rusland moeten hiermee verenigbaar zijn. Niet makkelijk.
Kazachstan en Turkije zijn in dit project onder meer springende landen. China heeft zeer belangrijke investeringen gedaan in de olie- en gasvoorraden van Kazachstan. Daarnaast werden pijpleidingen aangelegd om olie uit Kazachstan naar China te transporteren. Op basis van het laatste project van China werd de spoorwegconstructie van Oost-Turkistan naar de stad Horgos in Kazachstan voltooid. Hier werd de grootste land haven ter wereld gebouwd. Aan de andere kant moet natuurlijk geen bezwaar komen dat er twee miljoen Kazachse Turken in Oost-Turkistan door China worden geïntegreerd.
China beschouwt Turkije als een belangrijke “doorvoerroute”. Het heeft nog geen andere serieuze investering dan een thermische energiecentrale, maar het voorspelt een investering van $ 4 miljard. Het belangrijkste doel van China is om de transportroute te verbeteren. 3e brug en de verkoop van enkele snelwegen in Turkije heeft al plaatsgevonden. De Çanakkale-brug behoort ook tot de doelstellingen van China op basis van dit project.
Tegenover de hulp en investeringen in Turkije en Kazachstan heeft China enkel een verzoek gedaan bij die landen, namelijk GEEN steun voor de Uyghuren. De twee regeringen steunen daarom de Uyghuren niet zoals ze hebben beloofd tegen China. Ze sluiten hun ogen voor de genocide en opsluiting van miljoenen Uyghuren in strafkampen, sterker nog ”ze sturen zelfs de Uyghuren terug naar China” indien er een uitleveringsverzoek is.
Het transportproject van China loopt echter zeer ernstige risico’s. Het feit dat de oversteekplaatsen in de Chinese zee conflictgebieden zijn, de handelscorridor die door Pakistan moet worden aangelegd, wordt beïnvloed door de Taliban- en Kasjmir-crisis, en de negatieve houding van India vergeleken met het project, de angstige en koude houding van Rusland vergeleken met het project in de richting van Kazachstan, zetten de toekomst van het project in twijfel.
Het Chinese Belt-Route-project is niet bedoeld om andere landen te ontwikkelen, maar om de levering van zijn goederen aan de markten te garanderen met zijn eigen grondstoffen en energiezekerheid. Dit levert China natuurlijk belangrijke voordelen op. Men mag echter niet vergeten dat landen met een grote productiecapaciteit, zoals de VS-EU-Rusland, hun best zullen doen om dit project te voorkomen.
China heeft alleen kleinschalige landen voor het project weten te overtuigen. Verschillende landen in de Balkan en Oost-Europa hebben met China samengewerkt op het gebied van transport. Belangrijke landen zoals Duitsland blijven echter terughoudend over de kwestie.
Met andere woorden, China’s gordelroute-project wordt geconfronteerd met het verzet van “grote mogendheden” en het is nog steeds “droom”
Het feit dat de wegen naar zowel Kazachstan als Pakistan zijn verbonden met de geografie van Oost-Turkistan, levert een serieuze bijdrage aan het strategische belang van Oost-Turkistan. Het Uyghurse regio is rijk aan olie, aardgas, uranium, steenkool, goud- en zilvermijnen. Deze voordelen vergroten de strategische belang van Oost-Turkistan.
Met andere woorden, de Uyghuren in Oost-Turkistan zijn niet zwak. Strategische voordelen van de regio kunnen als onderhandelingselement worden gebruikt als het spel volgens de spelregels worden gespeeld.
Het is ook een zeer belangrijk voordeel voor de Uyghuren dat zowel Amerika als Duitsland de Uyghurse kwestie steunt. Het is erg belangrijk dat de voormalige en huidige presidenten van het World Uyghur Congress in de VS en Duitsland zijn. De Turkse regering heeft niet eens de leider van Uyghuren naar Turkije toegelaten.
China is zich ervan bewust dat het zich in een vijandige regio beweegt. Hij probeert zijn stappen te zetten zonder bang te zijn. Zoals Orkhon in zijn inscripties schreef: “We mogen ons niet laten misleiden door het lachende gezicht van China”. China’s investering in Kazachstan, Turkije, kan worden verleid tot landen als Pakistan, aangezien een tweede Mongoolse invasie van China moet worden herinnerd die naar het westen gaat.
Voor Oost-Turkistan is de situatie helemaal niet “hopeloos”, integendeel, Oost-Turkistan heeft veel voordelen. Hoewel de huidige regering hun ogen sluit, moeten ze er zeker van zijn dat de toekomstige regeringen het nodige belang zullen hechten aan de kwestie.
Studenten van de Chinese geschiedenis zijn instinctief bekend met andere elementen van het systeem
Sommige van de methoden die worden gebruikt om de bevolking van Oost-Turkistan te bewaken en te onderdrukken, berusten rechtstreeks op de dystopische verbeelding: de partij verzamelde DNA, irisscans en geluidsmonsters van de Uyghurse bevolking in de regio. Het scant regelmatig de inhoud van hun digitale apparaten, gebruikt digitaal gecodeerde identiteitskaarten om hun bewegingen te volgen, en bespioneert hen met CCTV-camera’s die in hun huizen, straten en markten zijn geïnstalleerd.
Strijdsessies in de stijl van de Culturele Revolutie zijn de gewoonte geworden: Uyghuren komen nu bijeen in openbare bijeenkomsten om hun familieleden de schuld te geven en persoonlijk hun politieke zonden te erkennen. Het meest verontrustende is het uitgebreide netwerk van politieke heropvoedingskampen dat is opgericht om Uyghuren die tot hun eigen cultuur behoren, te ‘heropvoeden’. In deze kampen zitten tussen de 3.000000 en 5.000000 miljoen Uyghuren in de gevangenis.
Wat moet een Uyghurse of Kazachse, gearresteerd in een van deze kampen, hebben gedaan? Een rapport van 125 pagina’s dat deze maand door Human Rights Watch (HRW) is gepubliceerd over de crisis in Oost-Turkistan, zou ons kunnen helpen deze vraag te beantwoorden. De titel van dit rapport is: “De uitbanning van ideologische virussen: China’s repressie tegen moslims in Xinjiang”
Het rapport bestaat voornamelijk uit fragmenten uit interviews van HRW-onderzoekers met 58 etnische Uyghurse en Kazachen die in negen landen wonen. Dit is het meest uitgebreide interview van alle publicaties van deze soort ooit. Alle geïnterviewden zijn de afgelopen twee jaar met succes ontsnapt uit Oost-Turkistan. Ze werden ofwel vastgehouden in kampen voor politieke opvoeding of zagen familieleden in hun plaats vastgehouden. De verklaringen ondersteunen de gegevens die zijn verzameld uit andere informatiestromen die we buiten hoorden over wat er in Oost-Turkistan gebeurt. Wat de interviews met Human Rights Watch (HRW) echter zo waardevol maakt, is dat het rapport duidelijk maakt dat de Hard Impact de stroom van het dagelijks leven in Oost-Turkistan verandert.
Hier som ik de risico’s op waarmee rekening moet worden gehouden om de Uyghuren en Kazachen te laten ontsnappen aan de gruwel van het aantrekken van de veiligheidsagenten van het heden. Elk item op de lijst is geïdentificeerd door tenminste één van de geïnterviewden van Human Rights Watch (HRW). Elk van deze artikelen is voldoende om buitengerechtelijke detentie en onbepaalde opsluiting in een politiek opleidingskamp te veroorzaken.
Rode kaarten van arrestatie in Oost-Turkistan
Zonder bord: een tent bezitten / lasapparatuur hebben / extra eten hebben / een kompas hebben / meer dan één mes hebben / geen alcohol drinken / stoppen met roken / huilen, rouwen of anderszins verdrietig zijn als hun ouders sterven / een sjaal dragen voor de Chinese vlag / Bidden, bidden / Niet toestaan dat hun irissen door de autoriteiten worden gescand / Moedertaal spreken op school / Kleding dragen met Arabische letters / Niet deelnemen aan verplichte propagandalessen / Weigeren familieleden of zichzelf te beschuldigen in Open Strijd-sessies / Een traditionele begrafenisceremonie houden / Geen eed afleggen aan anderen of om te adviseren om niet te vloeken / anderen te vertellen niet te zondigen / te ontbijten voor zonsopgang / om te bespreken met ambtenaren / om een klacht in te dienen over lokale ambtenaren / om ambtenaren niet toe te staan in hun bed te slapen, hun voedsel te eten en in hun huis te wonen / geen identiteit te hebben / autoriteiten niet toe te staan hun DNA / tulband af te nemen inpluggen (indien jonger dan 45) / vasten / autoriteiten niet toestaan alles op zijn telefoon te downloaden / landstaal spreken in zijn / haar moedertaal in werkgroepen / baarden laten groeien / geen verplichte vlagceremonie bijwonen / zelfmoord proberen te plegen tijdens detentie door de politie / meerdere gezinnen thuis zonder zich te registreren bij de politie Hosting / Praten met iemand die naar het buitenland reist / Naar het buitenland reizen / Alleen iemand kennen die naar het buitenland reist / Zeggen dat China niet zo veel is als enig ander land / Meer kinderen hebben / Een VPN openen / WhatsApp openen / Een video bekijken die in het buitenland is gemaakt / Naar de moskee of moskee gaan / Luisteren naar religieuze communiqués / Geen audio-opnamen voorbereiden om aan de autoriteiten te geven / Praten met iemand in het buitenland(Skype, WeChat enz. Een affaire hebben met iemand die een van bovenstaande heeft gedaan.
Bron: ForeignPolicy (Tanner Greer): 48 manieren om naar een Chinees concentratiekamp gestuurd te worden Rapport van Human Rights Watch (HRW) (in het Engels, 125 pagina’s, pdf): “Eradicating Ideological Viruses” – China’s campagne van repressie tegen moslims in Xinjiang Samenvatting in het Turks (pdf): “Ideologische virussen opruimen” – Onderdrukkingscampagne voor moslims die in de Chinese regio Xinjiang wonen.